Stel je voor: je kunt een videogesprek voeren met een overleden familielid. Dat klinkt als sciencefiction, maar met AI en VR wordt dit steeds realistischer. In 2020 zag een Zuid-Koreaanse moeder haar overleden dochter terug in virtual reality. In de VS kun je apps gebruiken om een chatbot-versie van een overleden dierbare te maken. En er zijn bedrijven die je stem, gebaren en persoonlijkheid opslaan om je later als digitale avatar terug te brengen.
Het idee van praten met de doden roept veel vragen op. Wat als iemand niet wilde dat zijn of haar stem werd nagemaakt? En hoe beïnvloedt dit het rouwproces? Psychologen waarschuwen dat deze technologie rouw kan verlengen en een gevoel van ‘digitale spookbeelden’ kan veroorzaken.
Er zijn ook ethische kwesties: wie bepaalt of iemand digitaal mag blijven voortbestaan? En wat als bedrijven winst maken op het digitale nalatenschap van overledenen?
In de komende jaren zullen AI en VR steeds beter worden. Er komen waarschijnlijk avatars die levensecht reageren, met herinneringen aan eerdere gesprekken. Misschien worden overleden dierbaren in de metaverse ‘levend’ gehouden, zodat je ze op elk moment kunt opzoeken.
Maar de grote vraag blijft: willen we dit echt? En tegen welke prijs?
Wat vind jij? Zou jij met een overleden dierbare willen praten via AI?
